Zonder eigenaren geen hippische topsport: in the spotlights Fred Lodewijk

Als we hem spreken is hij in Spanje, waar hij een huis heeft en waar Marc Houtzager en zijn paard op dat moment ook zijn om zich voor te bereiden op het outdoor seizoen. Fred houdt er niet van om voor de schermen te staan, hij blijft er liever achter, maar gelukkig maakt hij voor ons een uitzondering. Het werd bepaald geen standaard gesprek, maar wel een ontzettend leuk interview. Fred is geen Rotterdammer, maar de Rotterdamse mentaliteit heeft hij wel, niet lullen maar poetsen oftewel geen woorden maar daden! Fred stelt zich voor: “Ik ben 61 jaar, al meer dan 20 jaar getrouwd met Marry en woon in Kamperveen bij Zwolle. Ik heb een verzekeringsbedrijf gehad wat ik nog wel bestuur, maar wat niet meer van mij is. Paarden waren niet altijd mijn ding, dat is gekomen door mijn vrouw en de professionele springsport zijn we ingerold doordat Marc Houtzager ca. 25 jaar geleden klant bij het eerder genoemde verzekeringsbedrijf werd. Naast de paarden heb ik geen hobby’s. Daar heb ik ook geen tijd voor, daarnaast werk ik alleen een beetje”. Eerlijk en met grote pret: “Overigens ben ik altijd met de paarden bezig, maar veel doe ik niet hoor. Praatjes maken, sigaretjes roken en de rekeningen betalen.

Veertien paarden

Zoals gezegd ben ik door mijn vrouw in de paarden terecht gekomen. Ik heb wel van alles in de paardensportwereld gedaan. Zo heb ik drie jaar lang het internationale concours in Zwolle gedaan en zeven jaar Drachten. Daarna vond ik het wel genoeg, omdat ik veel te veel alleen de kar moest trekken. Naast Holy Moley hebben we nog ca. 13 paarden die vooral bij Sander Geerink staan. Dat zijn jongere paarden en een ouder paard. Als er één heel goed blijkt te zijn, kan het zomaar zo zijn dat die in overleg met Sander ook naar Marc gaat. Ik koop het liefst vierjarige paarden die net wat kunnen en waarvan je echt al een indruk krijgt. Naar bloedlijnen kijk ik niet, alleen als ik een enkele keer een veulen koop.

Holy Moley

Holy Moley (Verdi x Warrant) is een bruine ruin van 11 jaar oud die wij als vijfjarige kochten. Hij had toen twee keer BB gelopen. Ik kreeg een filmpje van Nathalie van der Mei en na drie sprongen wist ik dat ik hem wilde kopen. Nathalie heeft hem toen gereden tot hij negen was en daarna is Marc hem gaan rijden. Toen duidelijk werd hoe goed Holy Moley was, hebben we besloten Holy Moley bij Marc te brengen, omdat een paard bij hem alle kansen krijgt op het hoogste niveau. Overigens begon dat contact met Marc, omdat hij klant was, maar ook doordat we op advies van hem twee paarden op een veiling ontdekten en kochten. Holy Moley is een heel ongecompliceerd paard. In het begin dachten we wel eens dat hij te weinig bloed had, maar dat viel achteraf mee. Waar Marc en mijn paard gaan, ga ik meestal ook. Nu ben ik dus ook in Oliva en ben vorig jaar bijvoorbeeld ook in Herning en Rome geweest.

photo credits: digishots

Mooiste outdoor concours

Op het CHIO Rotterdam kom ik al ca. tien jaar, maar ik mis wel eens een jaar. Ik kom als ik uitgenodigd word of als een paard van mij aan de start komt. Ik vind het een heel mooi concours, het mooiste outdoor concours van Nederland zelfs. Ondanks het eind wat ik altijd moet lopen of de taxi die ik moet nemen. Want het busje komt nooit zo ……. Maar zonder gekheid, er is weinig mooier dan dat je paard op zondagmiddag in de Grote Prijs mag rijden in het Kralingse bos. Het allermooiste zou natuurlijk zijn als Marc en Holy Moley ooit in het team zitten in Rotterdam, maar geen flauw idee of dat er ooit van komt”. Resoluut: “Dromen heb ik niet, die zijn bedrog en het is mooi zo, maar mooi zou dat natuurlijk wel zijn. Overigens vind ik Jumping Amsterdam het allermooiste concours van Nederland. Dat evenement heeft gewoon wat. Goed georganiseerd en veel sfeer. Maar nogmaals, outdoor staat Rotterdam bij mij bovenaan”.

Een paard geeft je wat te doen en heel veel plezier

We zeiden het al, Fred is eerlijk en recht voor zijn raap. Als we hem vragen naar de reden waarom een paard als Holy Moley nog niet verkocht is naar het buitenland, krijgen we niet het antwoord wat we misschien verwachten. Maar wel een heel oprecht en mooi antwoord. Fred: “Als ik een paard aanhou is dat voor mezelf of voor een ruiter en nergens anders voor. Zo’n paard geeft je wat te doen en heel veel plezier. Ik vind het mooi om Marc en Holy Moley overal te volgen. Ook kan ik een paard aanhouden voor een ruiter. Als iemand als Marc zo’n dier goed kan gebruiken, is dat ook mooi.

Mafkees

Tja ik kan er niets anders van maken. Ik ben zo saai, ik heb niets bijzonders. Daarentegen heb ik wel alle dagen plezier en doe ik waar ik zin in heb. Dat zouden veel meer mensen moeten doen. Ik leef met de dag en moeten mensen, als ze mij leren kennen, vaak aan me wennen. Ja, ik ben een mafkees, maar ik voel me er goed bij”.

Toegegeven, ook wij moesten even aan je wennen Fred. Heel even en daarna hebben we je alleen maar met veel plezier en soms ietwat verbaasd aangehoord. Wat een leuk, niet alledaags, eerlijk gesprek is dit geworden. Dank daarvoor! Fijn dat je tijd voor ons vrij wilde maken in Spanje in de voorbereiding op het nieuwe seizoen van je geweldige paard. Hopelijk schitteren Marc en Holy Moley in juni in onze Rotterdampiste en dan kunnen we zeggen dat we er toen al een beetje bij waren. Graag tot ziens in juni aanstaande in het Kralingse Bos.