Rob Ehrens blikt terug op 2016
We vroegen aan de bondscoach springen, Rob Ehrens, om terug te blikken op het afgelopen hippisch jaar. De immer positieve en meestal succesvolle Limburger zat het in 2016 bepaald niet mee tijdens de belangrijkste wedstrijd van het jaar, de Olympische Spelen in Rio, maar wel in Rotterdam. "Nederland is en blijft een topland", aldus Rob Ehrens.
Eindelijk wonnen de Oranje-springruiters in juni weer eens goud tijdens de landenwedstrijd van het CHIO in Rotterdam. Voor het eerst sinds 2003. Dertien jaar wachten op succes in eigen land, dat is lang voor een topland als Nederland. "Het was pas de eerste zege in Rotterdam sinds ik bondscoach van de springruiters ben”, zegt Rob Ehrens. ,,Eén keer werden we tweede, verder eindigden we alleen maar in de achterste gelederen. Hoe dat kan? Geen idee. Otto Becker, mijn collega van Duitsland, had dat in Aken. Dit jaar won hij daar ook. Misschien is het tij nu wel gekeerd.”
De wijze waarop de slechte reeks werd doorbroken was in ieder geval indrukwekkend. Maikel van der Vleuten hoefde niet eens meer in actie te komen met VDL Groep Verdi, omdat Harrie Smolders (Emerald), Jur Vrieling (VDL Zirocco Blue) en Willem Greve (Carambole) na drie omlopen met slechts één strafpunt al voor een niet meer in te halen voorsprong hadden gezorgd.
Moet je nagaan: Gerco Schröder en Jeroen Dubbeldam waren er niet eens bij. Met dat tweetal, in plaats van Smolders en Greve, won Nederland in 2014 de wereldtitel en in 2015 de Europese titel. Individueel pakte Dubbeldam ook nog eens goud bij beide toernooien. Met de Olympische Spelen voor de deur, iets meer dan een maand na het CHIO Rotterdam, waren de verwachtingen dus hooggespannen. In Rio zouden medailles gewonnen worden, dat leek toch wel zeker.
Het liep anders. Een laatste plaats bij de finale van de landenwedstrijd en een zevende plek voor Dubbeldam op het individuele onderdeel, daar moesten ‘we’ het mee doen. Teleurstellend, ook voor Ehrens. ,,De kansen zagen er vooraf goed uit. Wij hadden ook gedacht dat er veel mogelijk was bij de Spelen, dat we meerdere medailles konden pakken. Met dat plan gaan wij sowieso iedere keer weer van huis weg. Maar een balkje is snel gevallen.”
In het geval van Dubbeldam hoefde er niet eens een balk te vallen om op het individuele onderdeel de barrage te missen. De ruiter en zijn paard SFN Zenith N.O.P. kregen één strafpunt, omdat hun omloop 0,02 seconde langer duurde dan was toegestaan. Tweehonderdste, meer was het niet. Knipper met je ogen, en die tijd is ruimschoots overschreden.
Het was een typerend einde van de Spelen voor de springruiters, die eerder bij de landenfinale ook al een tegenslag moesten incasseren. Door het terugrekken van Vrieling – vanwege eerdere weigeringen op de piste van zijn paard Zirocco Blue – was er geen schrapresultaat meer. Iedere fout telde mee. En dan moeten de andere drie wel écht in topvorm zijn om nog voor de medailles te strijden, zoals eerder in Rotterdam. Helaas, dat waren ze niet.
"Hoe dat heeft kunnen gebeuren? Druk hebben ze overal, ook bij de finale van de wereldbeker. En daar moeten ze mee om kunnen gaan, daar zijn het professionals voor. We kunnen inderdaad wel constateren dat bepaalde combinaties onder de maat gepresteerd hebben. Als iedereen doet waar we normaal gesproken vanuit gaan, rijden ze allemaal foutloze rondjes. Maar het is en blijft sport, je hebt het niet allemaal in de hand. Het moeilijke is dat je hier zelfs te maken hebt met twee levende individuen. Een atleet is niet zeven dagen in de week hetzelfde. Voor een paard geldt hetzelfde. Waarom haakt Zirocco Blue totaal af? Leg het maar uit. We kunnen er niet inkijken, we kunnen er niet mee praten. We kunnen alleen maar gissen, aldus Ehrens.”
Dat Nederland anderhalve maand na de Spelen ook achtste en laatste werd in de finale van de Nations Cup - de wedstrijdenreeks waar ook het CHIO Rotterdam toe behoort - wekte minder verbazing. De Oranje-equipe had in Barcelona immers te kampen met personele problemen: veel toppaarden konden hier niet aan de start verschijnen. Zo was Dubbeldams Zenith niet lang daarvoor verkocht. Maar om nu te zeggen dat de ploeg er vrede mee had. Nee. Natuurlijk niet. Deze ruiters zijn het gewend altijd voor de medailles te strijden.
Hoe kijkt Rob Ehrens terug op het jaar 2016?"We zijn teleurgesteld, absoluut. Maar zowel in Rio als in Barcelona eindigden we wel bij de beste acht. Dat is ook weer niet heel slecht. We zijn in ieder geval niet ten onder gegaan, zoals in 2010, toen we helemaal uit beeld raakten. Dit was gewoon een minder jaar. We hebben een tijd lang bijna alles gewonnen. Dat is niet jarenlang vol te houden, gezien de grote concurrentie. Gelukkig ook maar, anders zou het eentonig worden. We willen meer, natuurlijk. En dat gaan we ook voor elkaar krijgen. Of het nu volgend jaar al is of langer duurt, we gaan weer winnen. Nederland is en blijft een topland.”
In het komende jaren kunnen de ruiters nog gewoon op hun oude, vertrouwde paarden rekenen. En dus maakt de Nederlandse ploeg een reële kans om in 2017 de titel op het CHIO Rotterdam te verdedigen, denkt Ehrens. ,,We hebben de kwaliteiten om te kúnnen winnen. Ik hoop het. Dat is namelijk het allermooiste, winnen in eigen land.”