Marjolein Ooms: op de Rotterdamsche Manège automatisch vrijwilliger

Evenementen kunnen niet zonder vrijwilligers. Het CHIO al helemaal niet. Jaarlijks zijn bijna 300 enthousiaste mannen en vrouwen, jongens en meisjes actief tijdens en rond die paar dagen in juni. Regelmatig zetten we er één in de spotlights en deze keer is dat Marjolein Ooms, coördinator van de runners.
Marjolein is geboren in Dordrecht, opgegroeid in Zwijndrecht en sinds haar studie woonachtig in Rotterdam. Ze heeft een man en twee dochters (16 en 15) en is familierecht advocate. Haar hobby’s zijn haar paard en haar hond en ze is heel druk op en voor de Rotterdamsche Manège waar ze voorheen in het bestuur zat en tegenwoordig lid is van de jeugdcommissie.
Op de manege werd je automatisch vrijwilliger
Marjolein: “In het tweede jaar van mijn studententijd ben ik gaan rijden op de Rotterdamsche en toen kwam ik automatisch ook voor de eerste keer op het CHIO, dat zal in 1993 geweest zijn. Eigenlijk werd ik ook meteen vrijwilliger, op de manege word je daar als het ware ingetrokken. Maar dat vond ik niet erg, ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik ben begonnen in het taxi-team, daarna kwam ik bij de jury assistenten en inmiddels ben ik coördinator van de runners. Grappig om te vertellen is dat toen het terrein van de manege voor de eerste keer werd getransformeerd naar het CHIO, ik me helemaal niet meer kon oriënteren, ik herkende het gewoon niet meer.

Leuk om kids enthousiast te zien
Over mijn werkzaamheden, het taxi team was heel leuk, ik bracht ruiters naar het hotel en haalde ze weer op. Schrijven bij de jury vond ik ook heel interessant, je bent daar echt met de dressuur bezig. Nu dus de runners, de jongens en meisjes die de hekjes bij de dressuur dichtdoen en vroeger, voordat alles digitaal ging, haalden ze ook de protocollen op. Het is leuk om met de kids bezig te zijn en ze zo enthousiast te zien. Het zijn allemaal kinderen van de Rotterdamsche Manège die ik door mijn activiteiten als lid van de jeugdcommissie goed ken. Het hele jaar doe ik leuke dingen met ze. Ook leuk is dat ze vaak als runner beginnen. Zodra ze rond de 15 jaar zijn, voelen ze zich vaak te oud voor een taak als runner, maar willen ze wel in een ander team verder gaan. Ieder jaar werf ik de kinderen, maak een planning en zorg dat ze er op tijd zijn en hun werk goed doen."
Ons terrein
Marjolein praat rustig, maar met passie, de liefde voor het CHIO is duidelijk te horen. Marjolein: “Het CHIO is gewoon een mooi evenement op ons terrein. Op ons terrein, zo zie ik dat echt en daarom voel ik me denk ik extra betrokken, zo mooi vind ik dat. Natuurlijk heeft de Manège er ook wel wat ongemakken van, maar dat is de laatste jaren veel minder en dat heb ik er graag voor over.

Edward en Totilas in de regen
Het allermooiste moment van het CHIO -Marjolein zucht bijna gelukzalig -vond ik de Kür op Muziek van Edward Gal met Totilas in de stromende regen. Dat kan ik me nog zo goed herinneren, zo mooi was dat. Het stortregende, maar Totilas en Edward gingen onverstoorbaar door, in een vol stadion, wat een sfeer was dat, een kippenvelmoment. Voor mij ook een mooi moment was in 2021 toen er vanwege Corona geen publiek op het terrein mocht, alleen VIP’s en de leden van de Rotterdamsche Manège. Wij zaten met ons clubje dus als enige op de tribune, dat voelde extra als ons feestje.
Een mooie herinnering die ik nog wel eens zou willen herhalen was dat ik zelf ook heb gereden op het CHIO, in de Zuid Holland Cup, ik schat dat dat in 2010 was. Zo bijzonder was dat, we mochten zelfs de ereronde rijden voor de Grote Prijs, op een veld met volle tribunes.
Six Bars
Ja ik rij zelf dressuur en dat vind ik geweldig, maar springen is natuurlijk spectaculairder om naar te kijken. Vooral de Six Bars, ik zou het geweldig vinden als die nog eens op het programma komt. Toen Edward Gal Totilas nog reed, was de dressuur trouwens wel mooier dan ooit, dat vond iedereen denk ik wel, dat was zo bijzonder. Maar naar Edward kijk ik altijd wel graag, zoals ook naar de Nederlandse dressuur-dames momenteel.
Ja, heel veel mooie herinneringen aan het CHIO en ieder jaar weer heel veel plezier. Ik hoop dat het evenement nog heel lang kan voortbestaan, dat dat haalbaar is, zowel financieel als met de vele vrijwilligers die ieder jaar weer nodig zijn. Ik verheug me nu al op de 2023 editie”.
Zoveel vrijwilligers, zoveel enthousiasme en passie voor HUN evenement. Want zo zien ze het. En dat mag. Marjolein nog een beetje extra, want het CHIO vindt plaats op het terrein van HAAR manege. Dank voor je tijd en mooie verhaal Marjolein, we hebben er van genoten. Succes met trainen voor de Zuid Holland Cup, wie weet zien we je in 2023 dan niet alleen als coördinator, maar ook als deelneemster, wat zou dat leuk zijn !
