Joyce Lebon vertelt waarom het CHIO anders dan anders is

Ze lijkt een beetje te schrikken van onze eerste vraag, ze had waarschijnlijk een ander begin verwacht. Joyce: “Ik ben iemand die al bijna 40 jaar werkzaam is in de paarden. Inmiddels woon ik al weer heel lang in het Gooise Huizen. Als dochter van Amsterdamse ouders ben ik in Brabant geboren en door het werk van mijn vader tussendoor nog in Duitsland gewoond. Ik kom uit een echte paardenfamilie en heb een dochter van 33, Linda. En ik heb al twee kleindochters waarvan de oudste (3) nu al een echt paardenmeisje lijkt. Paarden zijn mijn werk, maar ook mijn hobby. Daarnaast hou ik van skiën, lezen, wandelen en gezelligheid. (lachend) Tuttig misschien, maar zo ben ik nu eenmaal ……

Vanaf 2006 bij het CHIO

Ik werkte vanaf 1983 bij de toenmalige NHS in Baarn voor de topsportafdeling. Samen met Adrianne van Waardenberg was ik verantwoordelijk voor de secretariaten van veel concoursen en sinds 1988 was daar het CHIO Rotterdam ook onderdeel van. Het CHIO was anders dan een gewoon CSI, maar wel mooi en een uitdaging. In 2006 werd ik benaderd of ik interesse had om voor het evenement zelf te komen werken als sportmanager. Frans Lavooij was toen de voorzitter en bestuursleden sportief waren Emile Hendrix en Tineke Bartels. Ik stemde toe en sindsdien ben ik verantwoordelijk voor alles wat er in de piste gebeurt. Van het programma tot de witte hekjes en van de officials tot de vrijwilligers, alles probeer ik zo goed mogelijk neer te zetten en te regelen.

Als twintigjarige op de tribune

Voor ik kwam werken bij het CHIO, was ik er overigens al geweest als publiek. Volgens mij was ik er voor de eerste keer in 1982, ik was toen 20. Lang geleden, maar ik kan het me nog goed herinneren. Op zondagmiddag gingen we met een vriendengroep springen kijken. We zaten in de volle zon op een onoverdekte tribune waar nu de Grandstand staat. Leuk sport kijken, we gingen toen alle grote concoursen af.

Grote veranderingen

Sinds ik in 2006 sportmanager bij het CHIO Rotterdam werd, is er veel veranderd. Voor die tijd was er gras in de hoofdpiste en het evenement vond plaats in augustus. Het begon op woensdag en als het dan regende, was het gras meteen één zwarte oppervlakte. We hebben vergunningen en een subsidie van de Stad Rotterdam gekregen voor een zandpiste. Toen dat gelukt was, zijn ook de hoofdrubrieken van de dressuur naar het hoofdstadion verhuisd.

Mooie herinneringen

In heb inmiddels veel meegemaakt in Rotterdam, maar sommige momenten blijven je altijd bij. Zoals toen op 24 juni 2007 toen de Amerikaanse Laura Kraut de Grote Prijs won. Ook kwam een aantal jaar geleden een team Kozakken een show geven. Ze zouden overdag aankomen, maar dat werd midden in de nacht. Ik was al in mijn hotel en iedereen was al weg van het terrein. Er zat niets anders op dan terug te gaan, om te zorgen dat alle paarden een warme stal konden betrekken. Natuurlijk vergeet ik ook de EK’s in 2011 en 2019 nooit meer. Als ik daar nog aan denk, krijg ik weer kippenvel. Natuurlijk was het beide keren een enorme klus, maar het het doen met het hele team en dan uiteindelijk in de hoofdpiste staan. Als je dan om je heen kijkt, doet dat echt wat met je.

Anders dan anders

Het CHIO is zeker niet het makkelijkste evenement om te organiseren. Het is een groot internationaal concours en moet eigenlijk op een postzegel georganiseerd worden met slechts één toegangsroute waarbij de regels steeds strenger worden. Daarnaast, wie wel eens op het terrein komt wanneer er geen CHIO is, weet dat het dan gewoon een manege is in plaats van een schitterend internationaal evenement. Er zijn nog weinig concoursen die vanaf deze basis georganiseerd worden. Ja, het CHIO is anders dan anders, mede mogelijk gemaakt door de vele vrijwilligers.

Programma 2023

Ook dit jaar gaan we er weer met zijn allen voor. Natuurlijk zijn de hoogtepunten van ons concours de landenwedstrijden springen en dressuur. Dressuur op donderdag overdag en de kür en special op zaterdagavond en springen op vrijdag. Naast de vijf sterren rubrieken hebben we dit jaar ook twee sterren rubrieken bij het springen waarmee we andere ruiters ook een kans willen geven en nieuw publiek aan hopen te trekken. Woensdag is net als vroeger aan het programma toegevoegd en daarop gaan we meteen enthousiast van start met gratis toegang en schitterende, nationale rubrieken. U25 dressuur, para dressuur, een nationale Grand Prix en de CHIO Zuid Holland Cup powered by UVEX. Dit laatste is ooit uit een geniaal idee van Fleur Körner ontstaan en is in de Regio Zuid Holland nog steeds een begrip.

Volle tribunes

Hopelijk trekt dit alles nieuw en meer publiek. Natuurlijk is het CHIO Rotterdam een goed bezocht event, maar ik droom toch wel van alle dagen volle tribunes. Wij staan bekend als een hospitality evenement en dat vind ik jammer, er is ook voor “gewoon” publiek zoveel te beleven! Er is dit jaar ook weer een tweede piste, voor het pannenkoekenhuis De Big. Deze piste zal een voor toeschouwers toegankelijke losrijring zijn voor de dressuur en als er geen dressuur is, zullen er leuke clinics en demo’s zijn. We zijn bezig met een heel programma waarover ik vast kan verklappen dat zondag volledig in het teken van de jeugd zal staat met als hoofdact Britt Dekker. Rond de tweede piste zullen ook standhouders en food trucks staan. Dit naast het Stroodorp plein bij de hoofdpiste, dus het wordt weer ouderwets druk en gezellig op het terrein. Over gezelligheid gesproken, natuurlijk zullen er zoals men van ons gewend is, na het programma in de ring ook nog allerlei activiteiten in het Stroodorp georganiseerd worden met ook dit jaar weer live optredens”.

La Baule, Rome én Rotterdam

We kennen Joyce als een rustig, professioneel persoon, maar nu kan ze haar enthousiasme over 'haar' CHIO maar moeilijk verbergen. Joyce: “Klopt. Ik kom al jaren op heel veel concoursen, maar in Rotterdam zie ik ieder jaar weer zoveel mooie dingen. Alleen ons terrein al, midden in het bos, midden in de stad, zo speciaal. Wij vergeten dat wel eens, maar de buitenlandse deelnemers en hun teams wijzen mij daar ieder jaar weer op. Een locatie doet veel voor een concours en wij mogen ons echt tot toplocaties zoals La Baule en Rome rekenen”.

Henk Nooren fanclub

Over enthousiasme gesproken, we vragen ons af of Joyce ondanks haar rol favorieten heeft, zijn er combinaties waar ze stil voor gaat staan als ze over het terrein rent om alles zo goed mogelijk te regelen? Joyce antwoordt eerlijk: “Ik moet eigenlijk neutraal blijven en ik gun iedereen de winst, maar de Duitse springruiter Marcus Ehning vind ik echt geweldig. Vroeger was ik altijd fan van Henk Nooren. Ik kom uit het Gooi en wij hadden een zogenaamde “Henk Nooren fanclub”. Ik heb Henk wel eens de ‘Guus Hiddink van de Paardensport’ genoemd, als hij een team gaat leiden, gaan de resultaten opeens snel omhoog”.

En nog dit...

Guus Hiddink en Henk Nooren, twee grootheden uit de Nederlandse sportgeschiedenis, we genieten van Joyce haar antwoorden. Echter aan alles komt een einde en ook aan dit gesprek. Zoals wel vaker vragen we Joyce het gesprek zelf af te sluiten. Ook dit doet ze op haar eigen, soms verassende manier. Joyce: “Een regelmatig gebruikt uitdrukking in de sport is dat de jeugd de toekomst heeft. Echter ik vond dat vroeger meer van toepassing. Ik vind het jammer dat jonge ruiters soms al vroeg een discipline kiezen, wat is er leuker dan meerdere disciplines rijden voor je een keuze maakt. Vroeger reed je 's ochtends je dressuurproefje en 's middags een rondje springparcours. Nu is het meteen of het één of het ander. Mijns inziens komt dat onze sport niet ten goede. Maar ik wil dit verhaal positief afsluiten. Samen met ons geweldige sport team Yves Houtackers, Patrick van der Meer, Carolien Lavooij en Annemiek van der Vorm is het een feest dit mooie evenement te mogen organiseren. Ik gun het CHIO echt het allerbeste, het is een schitterend evenement en outdoor zeker het mooiste van Nederland. Ik hoop dat het concours nog vele jaren toekomst heeft. Het is er sinds Corona niet makkelijker op geworden, maar gelukkig mogen we nog steeds rekenen op een groep fijne trouwe sponsoren en een team enthousiaste vrijwilligers.”

Moeten we hier nog iets aan toevoegen ? Soms is het gewoon goed zo. Dank voor dit fijne gesprek Joyce. Na bijna 40 werkzame jaren nog steeds zo bevlogen, respect! Succes met alle voorbereidingen en heel graag tot snel in het Kralingse Bos.