Joyce Heuitink: Rotterdam is een machtige locatie voor ruiters en paarden

Natuurlijk vragen we eerst hoe het met haar gaat na een bijzonder jaar en wat voor haar het hoogtepunt was. Joyce: “De baby natuurlijk ! Zeker na vorig jaar, dan kan alles je gestolen worden. Toen onze zoon Bryan in 2021 overleed stond mijn wereld stil. Het WK in Herning was zeker fantastisch, maar de geboorte van een gezonde zoon Kelvyn overtreft alles. Met mijzelf gaat het nu best goed al zijn de zwarte gaten nog niet weg, ik heb het nog vaak lastig. Als ik aan het werk ben, gaat het goed, maar thuis heb ik pieken en dalen”.

EK Rotterdam 2019

We zeiden het al, waar ze ook komt met TeamNL para-dressuur, de medailles stromen binnen. Het EK 2019 in Rotterdam, de Olympische Spelen in 2021 in Tokyo en recent het WK in Herning. We vragen Joyce waar ze het meest van genoten heeft. Joyce: “Toch wel van het EK in Rotterdam. Het was zo ontzettend mooi om dat kampioenschap te beleven met al onze naasten. Met als kers op de taart de medailleceremonies in het hoofdstadion, dat was echt emotioneel. In Herning zaten meer mensen op de tribunes, maar dat waren niet onze eigen mensen.

De para-dressuur is niet zo bekend als de andere disciplines, maar is de laatste jaren zeker gegroeid. Daarnaast, sinds we met het team begonnen te winnen, worden we vaker uitgenodigd voor allerlei dingen. Ook zijn de competities duidelijk groter geworden, soms strijden wel 30 combinaties om de prijzen.

Terug in Rotterdam

We zijn dan ook blij dat de para-dressuur weer terug op het programma is op het CHIO. Het allerliefste had ik in Rotterdam een internationale observatie gehad, maar daar was helaas geen ruimte voor. Het is een machtige locatie om ruiters en paarden te testen. De week ervoor is nu een observatie in De Peelbergen en ik heb de ruiters de keuze gegeven of ze vervolgens ook in Rotterdam rijden of niet. Ik hoop dat dat er toch een leuk aantal zijn, want zo’n mogelijkheid krijgen ze niet dagelijks”.

Eigen carrière

Joyce is niet alleen succesvol als bondscoach, ook als amazone timmert ze na haar zwangerschap alweer aan de weg. Joyce: “Klopt, ik heb de internationale concoursen Indoor Friesland, De Peelbergen en Mechelen gereden. Met Kerst 2021 is mijn toppaard Gaudi Vita verkocht naar een jeugdruiter in Singapore. Zij komt in de vakanties naar Nederland en traint voor de Asian Games in 2026. Ze hebben mij gevraagd om ondertussen Gaudi door te trainen en regelmatig op wedstrijd uit te brengen in de lichte tour. Dat doe ik natuurlijk graag en zo werd ik in mijn laatste zes starts drie keer eerste, twee keer tweede en een keer derde."

Weinig slaap, lange dagen

Moeder, echtgenote, bondscoach, amazone, instructrice, we vragen ons af hoe Joyce het allemaal doet, hoe krijgt ze dit allemaal gepland ? Joyce, lachend: “Goed plannen en maar één ding tegelijk doen. In principe werk ik van 7.30 uur tot 17.00uur en soms heb ik s avonds nog een vergadering of zo. Als ik met de para’s weg ben, ligt de rest simpel stil en iedereen respecteert dat. Natuurlijk staat mijn kind op de eerste plaats, maar daarna de para-ruiters. Ik heb wel het geluk dat ik bijna geen slaap nodig heb, ik maak hele lange dagen”.

Therapeutisch tuinieren

Druk druk druk. Heeft onze duizendpoot naast al deze bezigheden nog tijd voor andere dingen? Weer moet de bondscoach lachen: “Ik ben gek op tuinieren. Mijn man noemt dat therapeutisch tuinieren. Onkruid wieden, schoffelen, heerlijk, ik vind dat echt rustgevend”.

Team Goud Para-olympische Spelen

Therapeutisch tuinieren, we zijn benieuwd wie dat allemaal uit gaan proberen. Terug naar de succesvolle, Nederlandse para ruiters. Heeft Joyce nog dromen ? Joyce: “Jazeker! Team goud op de Para-olympische Spelen. De Denen, Amerikanen en Engelsen zitten ons op de hielen, maar het is zeker wel een reële droom en we gaan er voor”.

Berkel I Dancer

Een mooie droom. Een hele andere vraag, als Joyce aan ons CHIO denkt, wat komt dan het eerste in haar op ? Joyce: “Dat ik vroeger nationaal mocht rijden in het Kralingse Bos en dan moest parkeren in de Beatrixlaan, een lange weg door het bos. Ik reed niet zo lang los en had genoeg aan het bosritje van de auto naar de ring. Dat is echt nostalgie. Trouwens, de eerste keer dat ik mocht starten, won ik ook meteen. Dat was volgens mij in 2001 en zeker weten met de merrie Berkel I Dancer.”

Live life to the fullest

Mooie herinneringen aan Joyce haar eigen carrière. Tijd om het gesprek af te sluiten. We vragen Joyce dat zelf te doen en ook hierop heeft ze een mooi antwoord. Joyce: “Ik wil het in het Engels zeggen: Live life to the fullest. Afgelopen anderhalf jaar heb ik geleerd dingen niet meer uit te stellen. Het kan zo te laat zijn, doe het gewoon en geniet. Het is zonde om niet (genoeg) te genieten. Toen ik de eerste keer op het podium op het NK stond zei de ringmeester tegen me dat ik om me heen moest kijken en genieten, omdat het zomaar de enige keer kon zijn dat ik dit meemaakte. Hier wil ik graag een vervolg op geven naar mijn para ruiters: Als jullie op het CHIO mogen rijden, pak die kans en geniet ! Het kan zomaar de enige keer zijn en het is een geweldig concours”.

Wat mooi gezegd Joyce, bijna poëtisch. Dank dat we je ondanks je zeer drukke agenda mochten bellen en dat je zo uitgebreid tijd voor ons maakte. Heel graag tot juni op het CHIO, succes met alles wat je doet en om een vervolg op jouw boodschap te geven, geniet!