Jos Struijs droomt ervan vrijwilliger te zijn tijdens Olympische Spelen
In Rotterdam noemen we hem “onze Jos”, maar zo noemen ze hem op veel nationale en internationale concoursen in Nederland en België. En eigenlijk is hij dat ook, Jos is een beetje van ons allemaal, van alle dressuurwedstrijden en -concoursen waar hij de benen voor uit zijn lijf loopt. Hij neemt zijn taak serieus als geen ander en is altijd blij en opgewekt. Zomer of winter, regen of zon, B-dressuur of Grand Prix, Jos gaat ervoor ! Al 12 jaar, sinds 2008, is hij vrijwilliger op het CHIO Rotterdam en ook hem hebben we dit jaar i.v.m. het Corona virus moeten missen in het Kralingse Bos. Reden om hem te bellen
Zoals altijd is Jos blij ons te horen en hij begint op zijn eigen enthousiaste manier te vertellen: “Het is vóór het CHIO Rotterdam begonnen in Eindhoven. Ik hielp al op diverse concoursen en toen vroeg Tineke Bartels me of ik ook in Rotterdam wilde helpen. Joyce Lebon kwam daarna kijken hoe ik het deed en ik mocht komen. Ik haal protocollen op bij de jury’s en breng ze naar de rekenkamer”.
We vragen Jos of hij een favoriete ruiter en paard heeft. Over de ruiter is hij beslist, over het paard moet hij even denken: “Danielle Heijkoop en Adelinde Cornelissen vind ik het leukste. Waar ik kom, rijden natuurlijk alle ruiters goed, maar zij zijn zo aardig tegen mij en maken altijd een praatje. Ik vind alle paarden mooi en vind het zo knap hoe ze gestuurd worden, maar Parzival van Adelinde vind ik toch het allerleukste”.
Jos komt op veel concoursen, maar hij vindt ons CHIO Rotterdam wel heel leuk: “Ik ken heel veel mensen in Rotterdam en vind het leuk om een praatje te maken en na het werk gezellig te buurten. Ook vind ik het leuk dat het in het bos is, met veel mooie padjes (Jos-taal, maar het klonk zo leuk). Ik werk de hele dag, omgaan met mensen is belangrijk voor mij, ik vind dat fijn. Ik heb het CHIO en Indoor Brabant en al die andere concoursen heel erg gemist de laatste maanden. Hopelijk is alles volgend jaar weer normaal”.
Jos is naast het CHIO Rotterdam vele weekenden per jaar actief. Waar zoal Jos ? “Indoor Brabant, Exloo, vroeger Roosendaal, vroeger Eindhoven, het NK dressuur, de Brabantse kampioenschappen en ook doe ik diverse concoursen in België, waaronder het Belgisch kampioenschap. Ook doe ik diverse nationale wedstrijden, dat vind ik ook heel leuk”.
Gelukkig is Jos al weer aan de gang, een zomer zonder protocollen is voor Jos als kerst zonder kerstboom stellen wij ons zo voor. Hij is weer begonnen bij Stal Argonaut van moeder en dochter Zoutendijk in Nispen, vlakbij zijn woonplaats Schijf. Later deze maand zal hij in actie komen op het NK in Ermelo.
Jos is tot nu toe rustig en geeft duidelijk serieus antwoord op onze vragen. Echter als we hem vragen of hij er bij het volgende CHIO weer bij is, valt hij uit zijn rol en komt bijna door de telefoon: “Jaaaaaa natuurlijk ! Zonder twijfel !” Gelukkig Jos, we zijn gerustgesteld!
Het mooiste moment dat Jos mee heeft gemaakt tijdens al zijn hippische weekenden, was in België, tijdens een concours in Meerendonk, net over de grens. Jos vertelt: “Er kwam een elektrische wagen het terrein op, ik moest instappen, werd rond gereden en moest op het podium komen. Daar kreeg ik een cadeau, een fles wijn en applaus om mij te eren. Ik vond dit heel mooi en ook de wijn was lekker. Soms drink ik een wijntje, ik vind dat leuk en lekker”.
Jos heeft al veel gezien en staat vaak bij mooie momenten in de dressuursport vooraan. Maar hij heeft nog een droom, hij zou graag protocollen ophalen bij de Olympische Spelen in Parijs. Jos lacht en legt uit: “Daar praten ze vast ook een beetje Nederlands. Sowieso praten alle mensen die mij kennen Nederlands tegen mij, ook buitenlanders !”
Buiten paarden is Jos ook gek op muziek, niet echt een bepaald genre, maar allerlei soorten muziek. Trots vertelt hij ons dat een maat van hem directeur is van popmuseum RockArt in Hoek van Holland. Ook de aangepaste sport vindt Jos heel mooi: “Ik vind het knap van zulke mensen wat ze doen en vind dat we deze sport veel meer moeten steunen en dat we er veel meer naar moeten kijken. En dat iedereen een kans moet hebben om op een manege te rijden, ook gehandicapten”.
Zoals iedereen waar we mee praten, mag ook Jos het interview zelf afsluiten en het lijkt alsof hij wist wat er kwam, want Jos maakt om in dressuurtermen te blijven een overgang van stap naar galop en valt bijna over zijn woorden: “Ik ben niet blij met dat er steeds meer computers komen, we moeten gewoon geschreven protocollen houden ! Als er iets fout gaat, zijn we alles kwijt. Alles moet maar snel, snel, snel, dat hoeft bij dressuur toch niet ? En als er allemaal computers komen, raak ik mijn baantjes kwijt en ik doe het zo graag …………”.
Lieve Jos, daar heb je een ding, wij willen jou ook helemaal niet kwijt! Daarom als allerlaatste dit gesprek van ons de belofte dat als er in Rotterdam ooit geen protocollen meer zijn, we een ander leuk baantje voor jou regelen !
photo credits: Judith Kuivenhoven
