Jildou de Vries: "Na afloop moe maar voldaan"
Evenementen kunnen niet zonder vrijwilligers en dat geldt ook voor het CHIO Rotterdam. Van stalling tot servicemedewerkers, van chauffeurs tot de accreditatie, ieder jaar zetten honderden vrijwilligers zich in voor ons concours. Niet voor zomaar een jaar, vrijwel iedereen die het een keer probeert, wil meer en komt terug. Jaar na jaar, als een editie voorbij is, tellen ze alweer af naar het volgende CHIO. Regelmatig zetten we één van die harde werkers in de spotlights. Dit keer spraken we met Jildou de Vries uit het stallingsteam.
Jildou: “Ik ben 30 jaar en ben geboren en woonachtig in Leiden. Mijn vader is een Fries, vandaar de Friese naam. Ik heb een partner, een paard en een hond. Eigenlijk moet ik zeggen een paard, een hond en tenslotte een partner (lachend). In die volgorde komen ze namelijk voor mij. Mijn paard is al 26, maar is nog super fit en ik rij 3 keer per week en houd 'm actief met grondwerk en werk aan de hand. Ook rij ik wat paarden voor anderen bij. Ik werk voor de provincie Zuid Holland als beleidsmedewerker economie waar ik me bezig hou met de ruimtelijke puzzel met betrekking tot bedrijvigheid van Zuid-Holland. Simpel gezegd is het vergelijkbaar met een soort van Monopoly & Risk. Naast de paarden zwem ik graag, loop ik soms hard en hou ik van sociale dingen met vriendinnen doen zoals lekker eten en drinken.
Sinds 2014 vrijwilliger
Ik kwam als kind al op het CHIO met uitjes van de manege waar ik reed. In 2014 zag ik een oproep op Facebook voor vrijwilligers, ik heb me aangemeld en zo werd ik hostess in het team Servicemedewerkers. Ik was benieuwd hoe het er aan toe ging achter de schermen bij zo’n groot evenement. Dat heb ik 3 jaar gedaan en daarna ben ik overgestapt naar het team van stalling. Het leek me heel gaaf om tussen al die bekende paarden rond te lopen. Je ziet echter op stal wel een stuk minder van de sport. De stallen staan in het bos en je hebt daar nauwelijks een idee van wat zich, los van de wedstrijden, op het hoofdterrein afspeelt. Eigenlijk werken wij voornamelijk voor en met de grooms. Het werk op stal is ook best intensief en we hebben daar dan ook een heel fanatiek team, dat de handen uit de mouwen steekt. Respect voor de grooms die dit werk week in week uit doen, wij zijn na afloop moe maar voldaan. Als alle paarden op zondagavond de stallen hebben verlaten, doen we nog een borrel, maar daarna druipen we ook af.
Laden, lossen en grooms ondersteunen
Ik heb mij het afgelopen jaar beziggehouden met het in en uitchecken van de paarden. Het werk op stal vindt vooral voor en na de grote wedstrijden op zaterdag en zondag plaats. Op dinsdag en woensdag komen de vrachtwagens aan. Wij houden ons dan bezig met het tijdelijk en definitief parkeren en helpen de grooms met het lossen van de vrachtwagens. De plaats is beperkt op het stallingsterrein dus het lossen moet zo snel mogelijk gebeuren. Aan de eind van het evenement vindt alles precies andersom plaats. Tijdens het concours is het voor ons team eigenlijk redeliijk rustig, we helpen dan vooral de grooms door ze indien gewenst hooi en zaagsel te brengen.
Met elkaar de klus klaren geeft een kick
Ik heb al veel mooie momenten meegemaakt, heel veel, maar de gezelligheid van het team is toch wel het allerbelangrijkste voor mij. Er is zo’n teamspirit en de liefde voor paarden is het enige wat telt. Er zijn hechte vriendschappen ontstaan, ook buiten CHIO om. In het verleden hebben we wel eens heel veel regen gehad en was het werk echt afzien, maar als alle paarden en spullen dan toch weer droog en veilig op stal staan, dan is er toch weer die kick en dat feestje dat we het met elkaar voor elkaar gekregen hebben.
Ja, het CHIO betekent veel voor mij. Een oud werkgever van me - Arco van Nieuwland - zit in het bestuur en ik grap wel eens dat ik dat ook nog wel eens zou willen. Wie weet ooit.
Favoriete paarden en ruiters
Springen is mijn favoriete discipline en zelf ben ik ook meer spring- dan dressuurruiter. Ik vind de springsport wat laagdrempeliger. Op de tribune is het bijvoorbeeld niet zo streng en stil, men gaat wat meer mee in het moment en daarnaast is het natuurlijk wat spannender. Jur Vrieling en Sanne Thijssen zijn momenteelmijn favoriete ruiters. Jur vind ik gewoon een sympathieke man. Als je hem op een ander concours tegenkomt, herkent hij je en ik vind hem ook heel vriendelijk naar zijn paarden. Sanne vind ik een stoere dame, knap hoe ze zich staande houdt in zo’n mannenwereld. Bond Jamesbond de Hay van Kevin Staut vind ik een geweldig, talentvol paard. Het paard is begin dit jaar echter naar Gregory Wathelet gegaan en die combinatie heb ik nog niet aan het werk gezien, dus ik ben heel benieuwd. In de dressuur was ik fan van Patrik Kittel en Blue Hors Zepter, maar dat is helaas ook geen combinatie meer. Patrik heb ik op stal een paar keer gesproken, hij is heel benaderbaar. Qua Nederlandse dressuurpaarden ben ik momenteel groot fan van de combinatie Emmelie Scholtens en Indian Rock, wat een black beauty is dat paard!
Vroeger hielp ik ook mee bij Outdoor Brabant en evenementen op Den Goubergh in Roosendaal, maar de eerste bestaat niet meer en op de laatste vinden geen grote evenementen meer plaats. Verder heb ik inmiddels een drukke baan en ik kan helaas niet alles.
Liefde voor de stad Rotterdam
Zoals gezegd, mijn hart ligt bij het CHIO. Als ik aan het concours denk, denk ik aan de internationale allure, maar ook aan de stad Rotterdam. Aan een groot, maar tegelijkertijd heel knus evenement. Aan het terrein, het bos, de paarden, aan alle lieve mensen, aan alle feestjes …… Door het CHIO is onder andere ook mijn liefde voor de stad ontstaan. Het oude gedeelte is prachtig, maar ook de nieuwbouw. Er is ook ontzettend veel te doen, zo divers, de mogelijkheden zijn eindeloos.
Topruiters en grooms doen alles voor hun paarden
Niet alleen mijn passie voor het CHIO is groot, ook die voor de paardensport in het algemeen. Ik zou dan ook wel wat extra willen doen. De opleiding tot jurylid bijvoorbeeld. Daarmee zou ik graag meewerken aan het imago en welzijn van de sport. Er is momenteel veel kritiek, wat ik in mijn optiek ook deels begrijp. Helemaal op dit niveau zijn de paarden topsporters, waar druk bij komt kijken, maar daar tegenover ook hun welzijn en goede omstandigheden om ook zo te kunnen presteren. En er zijn ook methodes waar ik het niet mee eens ben, maar oordeel niet gelijk en ga vooral in gesprek. Discussie is goed en zorgt in dezen zeker voor een positieve verandering binnen de sport. Maar we moeten ons niet alleen focussen op de ruiter en trainer, maar ook op de juryleden, want zij bepalen mede wat we willen zien in de sport.
Ik ben ook actief bij de SaddleClip en dat heeft ook met paardenwelzijn te maken. De SaddleClip helpt ontzettend bij het optimaliseren van de training en het verbeteren van prestaties. Ook bijvoorbeeld bij het signaleren van mogelijke blessures. Dressuuramazone Dinja van Liere gebruikt de clip ook”.
Jildou slaakt een zucht. Een gelukzalige zucht. Ze praat rustig, maar met een lach in haar stem. Het CHIO betekent duidelijk veel voor haar en daar zijn we trots op. Op Jildou en op al die andere vrijwilligers. Dank voor alles Jildou wat je al voor ons gedaan hebt en ongetwijfeld nog gaat doen.
