Het voelt als één grote CHIO familie
Ze is 39 jaar, geboren in Rotterdam en nu woonachtig in de Hoeksche Waard. Ze heeft een zoontje van 8 jaar en een eigen paard waar ze recreatief mee rijdt. Ze werkt als projectleider bij het cluster Stadsbeheer van de Gemeente Rotterdam en vindt zichzelf enthousiast en energiek. Dat beamen wij volledig. We zetten weer één van onze zeer fanatieke vrijwilligers in de spotlights en dit keer is dat Christa van Putten van het accreditatieteam.
Christa: “Ik kwam al heel jong op het CHIO Rotterdam. Toen ik ongeveer tien jaar was. Met iemand mee, gewoon als publiek, later met een vriendin die mocht starten in een nationale rubriek. Toen ik ongeveer 25 jaar was ging ik kijken naar een vriendin die carrousel reed bij Manege De Mustang en met haar groep op het CHIO mocht rijden. Meiden, waarmee ik de paardenopleiding “Two Moons” volgde (een paardenopleiding over gedragstraining van mens en paard), wezen mij voor de EK's in 2019 op het feit dat er nog vrijwilligers gezocht werden. Toen heb ik me aangemeld en ik mocht tot mijn grote blijdschap komen.
Ik ging helpen bij het accreditatie-team en dat doe ik nu nog steeds. Met ons team verzorgen we accreditaties voor ruiters, grooms, medewerkers en vrijwilligers, maar we doen nog veel meer. We zijn voor veel mensen het eerste aanspreekpunt en dus ook een halve infobalie. De gekste vragen worden aan ons gesteld. Uiteraard proberen we overal antwoord op te geven. We maken lange dagen, maar ik word heel blij van het werk wat ik doe, de energie die je erin steekt, krijg je dubbel terug.
Magisch
De schitterende paarden, de geweldige sport, de samenwerking met je collega’s en de andere teams, nieuwe mensen leren kennen, ik vind het in één woord MAGISCH! Iedereen heeft zijn eigen motivatie om vrijwilliger te zijn, maar het voelt voor mij als één grote CHIO-familie en daar draag ik heel graag aan bij. De saamhorigheid, niet lullen maar poetsen, de schouders eronder, die mentaliteit, ik hou daar van. Maar ook de liefde voor de paarden en de sport. De grote verantwoordelijkheid die je voelt om het evenement tot een goed einde te brengen, daar voel ik me dienstbaar aan.
Dit jaar was een moeilijke editie van het CHIO Rotterdam. In verband met Corona, maar ook vanwege het Rhino virus eerder dit jaar in Spanje. Paarden moesten door een veearts gecheckt worden voor ze naar stal mochten en ruiters moesten een negatieve PCR test tonen voor ze toegang tot het terrein kregen. Een Franse groom kwam met een vrachtwagen met drie hengsten laat aan. Zonder die PCR test. De check voor de paarden was al geweest. Samen met ons team en de Shuttle service hebben we er toen voor gezorgd dat de amazone naar de dichtstbijzijnde testlocatie werd gebracht, er op de paarden gepast werd en dat de veearts alsnog haar paarden kwam checken. Het was even stress, maar toen alles toch volgens de regels geregeld was en de paarden veilig op stal stonden, was dat echt kicken. De amazone was zo dankbaar, dat soort dingen, daar doe je het voor. Natuurlijk zijn we ook gek van de sport en kijken we wanneer het maar even kan, maar soms is die sport even bijzaak als je vrijwilliger bent.”
De energie druipt er vanaf. We horen de liefde voor haar werk en ons concours in haar stem, mooi om te horen. Toch even over die sport, heeft deze Rotterdamse een favoriete discipline en of ruiter ? Christa: “Jazeker ! Ik ben gek van dressuur en in Nederland is Marlies van Baalen mijn favoriete. In het buitenland Isabell Werth. Het lijkt haar allemaal geen moeite te kosten. Andere ruiters zie je soms hard werken, maar bij haar lijkt het vanzelf te gaan. Ook vind ik haar relaxt en ze is heel aardig voor ons op de accreditatie.
Kralingse Bos geeft sfeer aan concours
Ik ben vrijwilligster in Rotterdam, maar ik ga als bezoeker ook graag naar andere concoursen in Nederland. Jumping Amsterdam en Indoor Brabant bezoek ik trouw. Echter dit zijn indoor concoursen en dat vind ik minder leuk. Zo’n hal is toch anders dan ons geweldige Kralingse Bos. Dat bos vind ik heel bijzonder in Rotterdam, dat geeft zoveel sfeer aan het concours.
Ja ik ben enthousiast en ik hoop dat we nog jaren het CHIO mogen organiseren met elkaar. Na dit jaar heb ik meer respect dan ooit voor de organisatie. De onzekerheid in de aanloop, het was een ongelooflijke moeilijke tijd. Mocht het wel of niet doorgaan, mocht er wel of geen publiek, het was bijna niet te doen. Ik wens iedereen dan ook heel veel gezondheid, geluk en plezier met onze geweldige sport en tel de dagen af naar een ouderwets gezellig CHIO Rotterdam 2022”.
Wat moet je hier nog aan toevoegen ? Een geboren Rotterdamse, werkzaam in Rotterdam, met een echte Rotterdamse mentaliteit en alleen maar enthousiasme voor ons Rotterdamse concours. Je noemde het een eer dat we jou wilden spreken Christa, maar wij voelen ons vereerd dat jij je zo ontzettend inzet voor ons concours samen met al die andere vrijwilligers. Dank voor dit leuke gesprek en heel graag tot het CHIO 2022.