Dromen over het CHIO: Yannick van Grunsven
Wanneer de ouderen onder ons de naam “Van Grunsven” horen, denken ze waarschijnlijk aan de dressuursport. Moeder en tante Anky behoeft geen nadere toelichting. Echter dit is bij de jongere generatie al anders. Nichtje Demi, neefje Jens en kinderen Yannick en Ava Eden timmeren aan de weg in de springsport en doen hard hun best ook in deze discipline de naam Van Grunsven op de kaart te zetten. Demi spraken we in deze serie al eerder en nu belden we naar Erp. “Met Yannick” klinkt een donkere jongensstem als hij opneemt. Voor velen zal de eerste herinnering aan hem zijn toen zijn moeder Anky met de zoveelste gouden medaille om haar hals op het erepodium stond van de Olympische Spelen in Athene en daarna bekend maakte dat ze zwanger was. Inmiddels is Yannick een vriendelijke, ambitieuze, gezellige, bescheiden jongen van 17 jaar.
Als baby al op het CHIO
Yannick: “Ik ben dus Yannick, 17 jaar, geboren in Erp en daar woon ik nog steeds. Mijn familie is bekend van de paardensport, Anky is mijn moeder, Sjef mijn vader en ook ik rij fanatiek paard, alleen in tegenstelling tot mijn vader en moeder spring ik. Ik weet van mijn ouders, dat ik al op het CHIO kom sinds ik een baby ben. Uiteraard herinner ik me daar niets van. Mijn eerste herinneringen aan het CHIO Rotterdam zijn het pannenkoekenhuis en later dat ik al snel geïnteresseerd was in het springen. Ik heb er bijvoorbeeld al als klein jongetje parcours gelopen. Inmiddels ben ik er dus al heel vaak geweest en ik vind het een heel mooi concours, zeker één van de mooiere van Nederland. De sfeer is goed, het is gezellig, er zijn leuke stands, veel publiek, een mooie VIP en zeker ook een schitterende locatie. Zelf heb ik nog nooit op het CHIO zelf gereden, maar wel in de piste tijdens Outdoor Kralingen afgelopen zomer. Geweldig vond ik dat, die indrukwekkende ring, dat mooie hoofdgebouw. (Lachend) Toen ik daar reed bedacht ik dat ik over een aantal jaren hier toch wel echt zou willen rijden, als alles aangekleed en opgetuigd is.
Ja, ik ben best fanatiek, maar mijn ouders hebben mij nooit gepusht. Het maakte hen niet uit wat ik ging doen, maar nu het zo is gelopen vinden ze het wel heel leuk. Mijn moeder groomt zelfs altijd, dat vindt ze geweldig. Ik heb in het begin ook dressuur gereden, maar tot mijn C pony L2 of M dat weet ik niet precies meer. Daarna ben ik gaan springen, net als mijn neven en nicht. In de dressuur was ik niet de mooiste ruiter, springen vind ik eerlijker en de sfeer is beter en met mijn achternaam in de dressuursport zou ik altijd vergeleken worden met mijn moeder, dat had het er niet makkelijker op gemaakt.
Eloma’s Blue SFN, Jambo en Darwin DDL
Momenteel zit ik in het laatste jaar van de Junioren. Op termijn is mijn droom natuurlijk om de Olympische Spelen te rijden en zo hoog mogelijk op de FEI ranking te komen. Echter voor nu hoop ik komend jaar wat mooie concoursen te mogen rijden en wat rankingpunten te verzamelen. Eindhoven, Ommen en wat jeugdconcoursen denk ik dan aan. Het allerliefste zou ik in het Junioren team voor het EK komen, maar dat wordt moeilijk. Het niveau bij de springjeugd is momenteel heel hoog en er zijn wel tien hele goede paarden die daarvoor in aanmerking komen. Ik heb op dit moment drie paarden: Eloma’s Blue SFN die 1.40 m loopt, Jambo voor het 1.30/1.35 m en Darwin DDL voor het 1.40/1.45 m. Ze blijven in principe alle drie, maar voor de Young riders waar ik volgend jaar bij moet starten, heb ik er eigenlijk nog een goede bij nodig”. Grappend, maar wij horen de serieuze ondertoon: “Als er dus nog iemand een goede heeft ……. Mijn voorbeeld is Scott Brash. Hoe hij rijdt, dat ziet er zo simpel uit en hoe hij denkt over mens en paard, dat inspireert mij”.
Familietraditie
Yannick is bescheiden en reëel, maar de ambitie druipt er vanaf. Regelmatig horen wij een lach op zijn gezicht verschijnen. Hij vertelt rustig, maar zeker enthousiast. Daarom zijn we extra benieuwd naar het antwoord op onze volgende vraag. Yannick, jouw moeder Anky reed met Salinero haar laatste wedstrijd in Nederland op het CHIO Rotterdam, voor ze naar de Olympische Spelen in Londen ging. Nichtje Demi reed ook al meerdere keren onze Rotterdam piste binnen. Wanneer ga jij de familietraditie voortzetten ? Weer die bescheiden lach, maar hij denkt hardop en we horen hoe graag hij wil: “Nou ik wil niet bluffen en alles moet natuurlijk meezitten, maar als jullie weer een U25-rubriek zouden uitschrijven en ik heb de juiste paarden, over drie jaar zou heel mooi zijn …….. Daarna zou ik het heel leuk en bijzonder vinden om in te toekomst eens samen met Jens en Demi in Rotterdam te mogen starten.
Maar, voor nu hou ik het simpel. Ik hoop dat alles dit jaar weer gewoon door kan gaan en dat we een ouderwets, mooi CHIO krijgen. Als toeschouwer aanwezig zijn is tenslotte ook heel leuk”.
We zeiden het al bescheiden en reëel, maar zeker ook vriendelijk en bezeten van de sport. Leuk om je gesproken te hebben Yannick, bedankt dat je tijd voor ons wilde maken in je drukke schema van je Mediterean Equestrian Tour in Oliva en school. We hopen dat snel weer als vanouds de naam Van Grunsven aangekondigd wordt door één van onze speakers en dan bedoelen we niet Demi of Jens, maar jou ! Heel graag, nog als toeschouwer, tot het CHIO 2022.
