Dromen van het CHIO Rotterdam: Kim Noordijk

Kim is 21 lentes jong, geboren in Werkendam, woont tegenwoordig samen met haar ouders in Galder, waar ze sinds drie jaar haar eigen stal runt. Een droom die werkelijkheid werd nadat ze haar HAVO diploma gehaald had. Een eis van haar ouders, geeft ze lachend toe. 24/7 Is ze nu met de paarden bezig en behalve dat ze soms een borrel drinkt met vriendinnen, heeft ze geen tijd voor andere hobby’s. Op de stal van Kim is plaats voor 20 paarden, er staan er momenteel 16 waarvan ze er maar liefst 10 per dag rijdt. Alle paarden zijn van eigenaren en het zijn vooral jonge dieren. De oudste is de knappe, zwarte topper D’Joep (Desperado x Ferro) die ze uitbrengt in de lichte tour. Kim rijdt D’Joep al sinds hij zadelmak is. Behalve door veel paarden, wordt de stal van Kim ook bevolkt door drie Jack Russels, een Rottweiler en een aantal katten die de stal muisvrij moeten houden.

Kim is duidelijk niet gewend om over zichzelf te praten. Ze is goedlachs, maar bescheiden en geeft toe dat ze graag heeft dat er vragen gesteld worden, zodat zij alleen maar hoeft te antwoorden. Maar net zoals bij paarden in training, als ze los gewerkt zijn, gaat het steeds beter en zo ook bij Kim.

TTC Zuid-Holland

Kim: “Ik heb al twee keer op het CHIO terrein gereden, toen ik 13 en 14 jaar was, voor het TTC Zuid-Holland. Heel gaaf was dat en heel indrukwekkend. Die arena is sowieso al heel mooi en dan bedenk je je dat al jouw idolen ook in die zelfde piste rijden. Ik besefte toen nog niet dat ik zeven jaar later al wedstrijden zou rijden tegen een aantal van die ruiters en al helemaal niet dat ik over weer een aantal jaren misschien wel echt tijdens het CHIO Rotterdam in die piste mag rijden. Ja, ik wil graag zo ver mogelijk komen, maar in een normaal tempo, ik wil samen met mijn paarden wel plezier aan het rijden beleven. Ik verdien mijn geld met het trainen van paarden en wil dat voor de eigenaren ook zo goed mogelijk doen. Natuurlijk weet je met trainingspaarden nooit hoelang je ze mag blijven rijden, maar in ieder geval de eigenaar van mijn topper D’Joep geeft mij de kans om hem voorlopig te blijven rijden. Het spreekt voor zich dat ik heel blij ben met deze kans.

Emmelie Scholtens en Charlotte Dujardin

Ik les bij Emmelie Scholtens en zij en Charlotte Dujardin zijn mijn voorbeelden. Hun manier van rijden, de harmonie die ze met hun paarden uitstralen, daar kan ik echt van genieten. Natuurlijk zou ik zelf in de toekomst ook graag leven van de topsport, maar ik besef dat ik daarvoor nog heel veel moet leren. Maar, ik heb ook al veel mooie dingen meegemaakt. Bijvoorbeeld het laatste concours dat ik met mijn pony Brasil reed, dat was CDI Roosendaal. Ik won alle 3 de dagen. Ook ben ik met D’Joep meerdere keren Nederlands kampioen geweest, in het L1, M1 en M2. In het L2 was ik reserve kampioen. Ook was ik dit jaar tweede reserve voor het WK jonge paarden. Een hele gave ervaring was dat, om dat traject mee te maken met bijna allemaal professionele ruiters.

Perfectionistisch

Met het oog op de topsport, ga ik het liefst naar wedstrijden met internationale allure, waar wat te zien is voor de paarden, bijvoorbeeld De Meern (Voornruiters) en Indoor Oosteind. Ik ben mega perfectionistisch en alles moet kloppen”. Ze schatert het uit: “Zo perfectionistisch, dat ik altijd bang ben dat ik iets vergeet, terwijl ik heel vaak op wedstrijd ga en NOOIT iets vergeet ! Naast zelf op wedstrijd gaan, ga ik ook graag kijken op grote concoursen. Indoor Brabant, Jumping Amsterdam, de KWPN hengstenkeuring, heel leuk vind ik dat, daar maak ik tijd voor. Dat is niet alleen leuk, het is heel leerzaam en is het goed voor mijn contacten. Ik zie veel mensen en kan eens bijkletsen met collega’s en eigenaren.

Dankbaar

Hopelijk zijn de Corona maatregelen dan ook snel weg en kunnen deze evenementen zo snel mogelijk weer in hun gewone vorm plaatsvinden. In de toekomst hoop ik zelf op dat soort concoursen en dus ook op jullie CHIO te mogen rijden. Super leuk dat jullie mij nu al nu al vroegen voor dit interview ! Tenslotte wil ik graag benadrukken dat ik wat ik nu allemaal doe nooit alleen zou kunnen. Mijn ouders, sponsoren, eigenaren van mijn paarden, zonder hen is dit allemaal niet mogelijk. Ik ben hen ongelooflijk dankbaar en voel me bevoorrecht met zo’n team mensen om me heen”.

Een mooi einde Kim, je afgroeten was goed voor een acht om maar in dressuur-termen te blijven. En dit cijfer is je algemene indruk ook zeker waard. Voor de niet-dressuur-kenners, dit zijn de laatste twee cijfers van de jury op een dressuurprotocol. Wij vonden het heel leuk om jou te spreken, wensen je veel succes met alles wat je doet en zien je over een aantal jaren heel graag terug in de Rotterdam piste van het CHIO Rotterdam.