Beste Nederlander en trouwe vrijwilliger over het CHIO 2025

Marie Louise is getrouwd met Geert Moerings. Samen hebben ze twee kinderen, Bas van 25 en Eline van 22 jaar. Het hele gezin is werkzaam op hun eigen bedrijf: Moerings Sporthorses. Bas is ondanks zijn nog jonge leeftijd al diverse jaren als ruiter te zien op het CHIO en Marie Louise als vrijwilliger. Ze begon als juryassistente en sinds dit jaar is ze gastvrouw in de Master Club Lounge. Moeder en zoon zitten gezellig bij elkaar als we ze bellen. Om 10.00 uur 's ochtends, een bijzonder tijdstip op het drukke familiebedrijf met 25 boxen met trainingspaarden en nog 35 jongere paarden in de opfok. Marie Louise: “Dat klopt, maar als het CHIO ons iets vraagt, maken we daar meteen tijd voor, we doen er alles voor om dit geweldige concours ieder jaar tot een succes te maken. Ik kom al heel lang op het CHIO als publiek. Een vriendin van mij woonde in Rotterdam en nam ons mee. Met ons bedoel ik mijn man Geert en mijzelf. Wij hadden al vroeg verkering en gingen altijd samen naar het CHIO Rotterdam. Volgens mij moet rond 1982 de eerste keer geweest zijn. Bas is nooit als publiek geweest. Toen hij achttien jaar was, kreeg hij de gigantische kans om U25 te starten en sindsdien heeft hij er meerdere keren mogen rijden. Dit jaar dus in de vijf sterren tour waar hij met Kivinia en Ipsthar, twee eigen fokproducten aan de start kwam. Dat maakt het natuurlijk extra mooi. Ik ben sinds 2015 actief als vrijwilligster. Ik had al op meerdere internationale concoursen geschreven toen ik door wijlen Vivian Lindemann gevraagd werd om bij het team juryassistenten van het CHIO te komen. In dat jaar behaalde ik mijn licentie als Lichte Tour jury en organiseerde zelf ook veel. Zo wist ik dat er altijd vraag is naar goede vrijwilligers en hoe moeilijk het is om mensen te vinden. Inmiddels zijn er door de automatisering minder schrijfsters nodig en zodoende ben ik dit jaar gastvrouw geworden bij de Master Club Lounge, een skybox, waarvoor je een VIP package kunt kopen. Toeschouwers van de Master Club Lounge kunnen hier onder het genot van een hapje en drankje op een luxe manier genieten van de sport. Dit is me heel goed gevallen en ik ga hier volgend jaar zeker een vervolg aan geven. Het is leuk om mensen een fijne dag te bezorgen en ze uitleg te kunnen geven over de sport.”

Blij, verder niet

Een enthousiast begin van een bijzonder gesprek. We zijn benieuwd wie er trotser is op de bijzondere prestatie van Bas dit jaar, moeder of zoon. Bas, nuchter: “Mijn moeder, zonder twijfel. Het is wat het is. Ik ben trots op mijn paard, meer niet. Vijfde worden is niet winnen, ik ben blij, verder niet. Het basisparcours was lang en had zoals altijd wat lastige dingen, maar ons rondje ging fantastisch. Over de barrage, er waren acht foutloze combinaties en mijn paard is altijd snel, vrijwel elke barrage ligt hem. Echter ik was iets te enthousiast en maakte de keuze een galopsprong minder te maken bij een hindernis uit een bocht. Zonde, want met een galopsprong meer had ik nog sneller geweest en waarschijnlijk mijn enige fout niet gekregen en was ik nog dichter bij de overwinning geweest.” Marie Louise: “Ik heb Ipsthar altijd een goed paard gevonden. Bas heeft hem toen hij zelf vijftien jaar was zelf zadelmak gemaakt en hem voorgebracht op de hengstenkeuring. Her is altijd een super lief en meewerkend paard geweest en samen hebben ze dus het hele traject doorlopen. Daarom ben ik er extra trots op dat ze nu concoursen als het CHIO Rotterdam kunnen rijden en dan ook nog met een resultaat als dit. Op het moment zelf ben je blij, maar besef je het niet helemaal. Dat kwam maandag, toen we uit het hele land felicitaties kregen. De Huawei Grote Prijs werd door de NOS live uitgezonden en daarom hadden extra veel mensen mee kunnen kijken."

Ipsthar, een twaalfjarige, zelf gefokte, goedgekeurde hengst van Denzel van ’t Meulenhof. Bas: “Mijn vader heeft deze hengst gekozen voor onze merrie. Ik was nog jong en bemoeide me nog niet met de hengstenkeuze. Mijn vader had wel veel overleg met Joris den Brabander. Ze hadden Denzel een paar keer zien springen en ondanks dat hij niet zoveel dekte waren zijn nakomelingen goed. Inmiddels denken we allemaal mee over de fokkerij, maar mijn vader blijft toch wel de beslissende factor.”

Familiebedrijf

Marie Louise: “Moerings Sporthorses houdt zich bezig met de fokkerij en het opleiden van paarden tot het allerhoogste niveau. We hebben ook een akkerbouwbedrijf.” Bas, lachend: “Mijn vader wil graag alles zelf in eigen hand houden vandaar dat akkerbouwbedrijf, we zorgen zelf voor onze fourage. Mijn vader en ik zijn beiden ook hoefsmid en mijn zusje Eline heeft de Hogere Agrarische School gedaan waardoor ze nu bijvoorbeeld onze merries zelf kan insemineren en scannen. Daarnaast is ze docente paardenhouderij. Overigens is Eline ook actief als vrijwilliger op het CHIO, zij is juryassistente bij het springen. Over mijn vader, die heeft twee rechter handen. Hij zit op de tractor, hij doet het onderhoud op onze stal, hij repareert, alles doet hij zelf. We hebben 25 boxen thuis en die zijn allemaal gevuld. Twintig paarden zijn echt in training waarvan ik er tien uitbreng op concoursen. Mijn moeder en Eline rijden er twee of drie en de rest wordt gedaan door meisjes die hier op stal helpen. Overigens brengt mijn vader ook nog drie paarden uit op wedstrijd.”

Moeder Marie Louise is de vreemde eend in de bijt op stal, zij is Grand Prix dressuuramazone: “Ik heb nu ook weer een leuk paard, een zesjarige Toto jr. Onlangs heb ik met hem nog de regiokampioenschappen Z2 gereden. Bas heeft dit paard zadelmak gemaakt en rijdt hem ook wel eens. (lachend) Toen wij onlangs met vakantie waren, heeft hij hem zelfs mee naar Johan Rockx genomen om te lessen.”

We vragen moeder en zoon naar hun mooiste herinnering aan het CHIO. Marie Louise: “Op dit moment Bas zijn eerste en laatste keer dat hij mocht rijden. Over die eerste keer, we sliepen in de vrachtwagen en hij reed geweldig. Ik was zowel groom als vrijwilliger. Over de laatste keer hebben we het al gehad. Ipsthar is mijn droompaard, hij heeft net iets meer dan de rest. Ik heb hem zelf ook een paar keer mogen rijden en dat vond ik geweldig.” Bas heeft minder woorden nodig: “Deze vijfde plaats natuurlijk.”

Passie voor het CHIO Rotterdam

“Over het CHIO, natuurlijk is dit een geweldig concours, maar ik vind het extra bijzonder door de enorme inzet van de vele vrijwilligers. Je ziet ze overal en overal werken ze even hard. Het is een evenement op een schitterende, maar hele moeilijke locatie en zij zetten zich daar 100 procent voor in.” Marie Louise: “Ik wil graag de magische stappen tussen de stallen en het hoofdterrein noemen. Door het bos, met de lichtjes, geweldig zowel voor mens als paard. Inmiddels is het pannenkoekenhuis De Big helaas verdwenen, maar dit wil ik toch ook graag nog noemen, mijn man en ik hebben hier heel vaak een pannenkoek gegeten, dat hoorde gewoon bij het CHIO.” We horen aan de stem van Marie Louise dat ze de beelden in gedachten weer voor zich ziet.

Mooi om de passie van moeder en zoon voor het CHIO te horen. Hebben ze nog dromen? Bas, bijna plechtig: “De Grote Prijs of de Longines League of Nations™ winnen. Het liefst allebei. Voorkeur? Dan toch die Longines League of Nations™, vanwege het teamgevoel.” Marie Louise: “Dat het CHIO nog minstens 50 jaar mag blijven bestaan. Er zijn veel mooie outdoor concoursen, maar het CHIO is uniek.”

“Net als de stad Rotterdam, een geweldige stad. We zijn er vanaf ons huis in een half uurtje en pas heb ik er nog een meidendag gehad. Shoppen, uit eten gaan, de Euromast en andere toeristische dingen, ik ga er graag heen en heb alles al gedaan en gezien.” Bas is iets minder enthousiast: “Ik heb een hekel aan grote steden. Als ik er één keer per jaar kom, is dat genoeg. Mijn vrienden komen meestal naar concoursen om gezellige dingen te doen.”

Genieten van de paarden

Onze volgende vraag is hoe Bas en zijn moeder hun toekomst zien. Marie Louise: “Ik zal in ieder geval nooit op het CHIO rijden, mijn tijd als amazone op het hogere niveau is voorbij. De 2FitHorses CHIO Zuid Holland Cup die op basisniveau is, kan ik helaas niet rijden, want ik ben lid van een vereniging in Noord-Brabant. Wij zijn allemaal lid van de rijvereniging in Oud Gastel die opgericht is door de opa van mijn man Geert. Een Moerings is lid van Oud Gastel!” Bas, wederom nuchter: “Ik doe waar de paarden mij brengen.” Marie Louise: “Ik weet het echt niet. Voorlopig krijgt Bas de mogelijkheden. Zijn vader en ik zijn fysiek nog fit genoeg om hier thuis alles te runnen en Bas zijn toppaarden Kivinia en Ipsthar zijn niet te koop. We hebben als gezin zoveel plezier aan deze paarden en genieten hier met elkaar enorm van. We zijn trotse ouders en zijn gelukkig. We genieten nu en daarna zien we wel weer.”

“Ik tel mijn zegeningen. Er is zoveel ellende in de wereld, maar ook in onze omgeving. Ik heb twee gezonde kinderen en goede paarden op stal. Succes is relatief en ik hoop dat ons leven nog even mag blijven zoals het nu is. Ditzelfde gun ik de mensen om ons heen ook.”

Bas is er stil van en vindt het goed zo. Een mooi einde aan een bijzonder gesprek. Een gesprek met twee personen met dezelfde passie voor zowel het CHIO als de paardensport. Een gedeelde passie tussen moeder, zoon, maar ook de rest van de familie, echtgenoot en vader Geert en dochter en zusje Eline. Dank voor jullie tijd en lovende woorden en heel veel succes en plezier in alles wat jullie doen Bas en Marie Louise. Graag tot het CHIO 2026!