Vrijwilliger Ingrid kan niet wachten tot de EK's beginnen
Aan het woord is Ingrid van Geemert uit Krimpen aan den IJssel, een van de oudste, maar nog steeds één van de fanatiekste vrijwilligers van het CHIO Rotterdam. Hoe oud ze is wil ze niet zeggen, "Want dan mag ik misschien wel niet meer komen en ik voel me nog 50," aldus de enthousiaste Krimpense. "Ik ben al vrijwilliger sinds 2011, het vorige EK in Rotterdam, toen alleen dressuur. Ik ben dol op de paardensport en toen een EK kwam bij mij om de hoek heb ik een email gestuurd. Ik kreeg snel antwoord. Eigenlijk was ik bang dat ik te oud zou zijn, maar dat was gelukkig niet het geval. Ik besefte toen nog niet dat dit het begin was van een nieuw, uniek hoofdstuk in mijn leven. "
"Ik ben weduwe, mijn man is 21 jaar geleden overleden, heb twee dochters en drie kleinkinderen. Ik heb getennist en golf nog steeds graag, toen mijn moeder nog leefde was ik vrijwilliger in het verzorgingshuis, ik hou van gezelligheid en drink graag een wijntje. Ook bridge ik veel met negen vriendinnen.
Ik ben in 2011 begonnen als hostess, maar 3 jaar geleden ben ik overgestapt naar het team van accreditatie. Als hostess sta je hele dagen en dat werd te zwaar voor mij. Bij de hostesses zijn het voornamelijk jongeren en bij accreditatie zijn er naast jonge ook iets oudere vrijwilligers. Ook is dat team wat kleiner. Echter de gezelligheid van mijn oude team kan ik niet helemaal missen en als ik klaar ben bij de accreditatie, stap ik graag bij de service medewerkers binnen om te kijken of ik daar nog iets kan betekenen en gelukkig word ik daar ook nog steeds met open armen ontvangen.
Van de sport zelf zie ik bij accreditatie weinig, ik ontmoet wel alle sporters maar zie hen niet in actie. Ik doe het primair voor de sport, die kan niet zonder vrijwilligers en zeker ook voor de gezelligheid. Ik heb sinds 2011 echt een nieuwe vriendenkring rond het CHIO Rotterdam opgebouwd, niet alleen tijdens het concours, maar het hele jaar door. Het sociale aspect van het vrijwilliger zijn, daar geniet ik echt van. Ook vind ik het ieder jaar geweldig om de ruiters weer te zien. Sommigen zijn er bijna ieder jaar en ze vergeten je niet. Als zij hun accreditatiepas komen halen moet het concours nog beginnen, ze zijn dan meestal ontspannen en hebben vaak wel tijd voor een praatje.
Dit jaar is drie EK's, dat is wel anders dan een "gewoon" CHIO. De voorbereiding is veel langer, het is spannender, het evenement duurt zeven dagen in plaats van vier, het is allemaal veel intensiever en officiëler. Echter het is ook heel erg leuk en een grote eer voor het concours en alles en iedereen er omheen !"
Ingrid vertelt heel enthousiast, door de telefoon is de lach op haar gezicht hoorbaar, maar als haar gevraagd wordt waar ze het meest naar uitkijkt, ontploft ze bijna en komt ze bijna door de speaker heen: "Dat het gaat beginnen ! Ik verheug me altijd het hele jaar op het CHIO Rotterdam en dit EK met maar liefst drie disciplines wordt helemaal speciaal. Over twee weken is de kick off en die staat met grote letters in mijn agenda. Ik kan niet wachten iedereen weer te zien. Er is wel wat extra spanning, maar dat is alleen maar leuk. Ik hoop ook echt dat de Nederlandse ruiters het goed gaan doen, dat zou het allemaal extra leuk maken".
Tenslotte wil Ingrid graag nog wat kwijt: "We praten nu allemaal wel over mij en die waardering vind ik leuk, maar op mijn beurt heb ik veel bewondering en respect, heel veel, voor degenen die het EK organiseren en alles regelen, degenen die er al een jaar of zelfs langer mee bezig zijn. Als ik straks aan de gang ga, hebben zij er al zo veel werk op zitten !"
Dank voor dit mooie compliment Ingrid, de waardering is wederzijds. We doen het met z'n allen en met elkaar gaan we er een geweldig evenement van maken !