Desperado is mijn allergrootste vriend

"Over Desperado kan ik echt niets negatiefs zeggen, hij is mijn allergrootste vriend." Deze woorden kunnen natuurlijk maar van één amazone komen, aan het woord is Emmelie Scholtens, Nederlandse maar ook eigenlijk een streekgenoot, Emmelie en haar vriend Jeroen Witte zijn woonachtig in het Zuid-Hollandse Gorinchem.
We vragen de dressuuramazone die volgende week voor TeamNL start of een kampioenschap als Tryon, waar Emmelie in het team zat met de KWPN hengst Apache, en Rotterdam anders is dan een “gewone” teamwedstrijd of Longines FEI World Cup. Emmelie twijfelt geen seconde: “Zeker is dit anders. Je hebt bij een groot kampioenschap nog meer het teamgevoel. De druk is groter, het is spannender, het gaat om de medailles. Het is moeilijk te omschrijven, je wilt als team het beste bij elkaar boven te halen. Je wilt zelf zo goed mogelijk rijden, maar je doet er ook alles aan om je teamgenoten zo goed mogelijk te laten rijden, terwijl het normaal ieder voor zich is. Dat het EK dit jaar in Nederland is, is voor ons wat dat betreft wel een voordeel, iedereen kan komen kijken en dat geeft toch een positieve ondersteuning. Ik word daar niet nerveus van, juist heel erg leuk als er veel bekenden op de tribune zitten.
Ik start voor de eerste keer Desperado op een groot kampioenschap. Hij acteert weliswaar nog niet zo lang op dit niveau, maar tijdens de laatste wedstrijden haalde hij wel hele hoge scores. Hij is nieuw voor de juryleden, ze zien hem heel graag. Dat bevestigt mijn eigen gevoel en hopelijk werkt dat in ons voordeel in Rotterdam. Voor mezelf heb ik al een poos het gevoel dat ik erbij zou zitten dit EK, eigenlijk al sinds Indoor Brabant. Apache is de laatste jaren al heel stabiel en Desperado is als een raket omhoog geschoten. Ik denk dat de nummers 1, 2 en 3 van het team eigenlijk al een poosje duidelijk waren, alleen was het spannend wie nummer 4 zou worden.
Emmelie praat het hele interview vrolijk en enthousiast, maar als we haar vragen iets over Desperado te vertellen, breekt er een brede lach door: “Heb je even ? Ik kan heel lang over hem vertellen. Hij is 11 jaar, een grote, zwarte KWPN hengst, 1.75 m hoog en heeft een heel klein hartje. Hij heeft veel goede nakomelingen en heeft tot 1 augustus gewoon gedekt, ik heb daar helemaal geen last van. Natuurlijk is het seizoen voor hem wel wat zwaarder geweest dan voor een paard dat alleen een baan heeft in de sport, maar ons management is goed geweest gezien de resultaten, al moet het belangrijkste resultaat nog komen. Verder is Desperado het allerliefste paard wat er bestaat, mijn allergrootste vriend en ik kan echt niets negatiefs over hem bedenken. Ik rijd hem al vanaf dat hij zadelmak is en ken hem door en door, hij heeft een topmentaliteit en doet altijd zijn best voor me.
Een EK is natuurlijk altijd leuk en in eigen land nog veel leuker, maar Rotterdam vind ik extra leuk. Ik heb goede herinneringen aan het 'gewone' concours (CHIO Rotterdam), want ik heb er altijd goed gereden. Dan hou je natuurlijk een goed gevoel over aan zo’n wedstrijd. De sfeer in Rotterdam is altijd goed en de entourage vind ik geweldig. Het Kralingse bos en de Kralingse plas vind ik schitterend, andere concoursen zijn ook mooi, maar de locatie geeft iets speciaals. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe het terrein er tijdens het EK eruit ziet.
Wat betreft de kansen voor het Nederlandse team zal het moeilijk worden. Er zijn veel goede ruiters en paarden momenteel. Duitsland, Engeland, Denemarken, Zweden, het wordt pittig en we zullen het allerbeste uit onszelf moeten halen, maar we hebben zeker wel een kans. Individueel zal het ook moeilijk worden, maar ik hoop dat Edward bovenin mee kan draaien, dat geldt voor ons allemaal!
Over Edward gesproken, ik train al heel lang bij hem en vind het heel bijzonder dat ik nu met hem samen in het team zit. Hij helpt me met alles, niet alleen met de training. Hij is, net als ik, heel rustig en ik heb een prettig gevoel bij hem. We hebben verder ook een heel leuk team en dat helpt zeker om er met elkaar helemaal voor te gaan. Jeroen en ik wonen in Gorinchem, dat is niet ver van Rotterdam en zullen zeker tussendoor wel eens naar huis gaan voor de andere paarden, maar verder blijven we gewoon in Rotterdam bij Desperado en het team en slapen ook gewoon in Rotterdam. Of we ook nog Rotterdam in zullen gaan ? Eerlijk gezegd denk ik het niet, ik vind het concours heel mooi, maar met de stad hebben we niet zoveel.
Tenslotte wil ik iedereen vragen om naar dit EK te komen, dat maakt de sfeer en het oranje gevoel alleen maar beter en daar hebben wij weer hele goede steun aan !”
photo credits: Caroline van der Vecht