Aftellen naar CHIO 2022 met Lynne Maas

Lynne is druk, heel druk, maar maakt toch graag tijd voor ons. Ze is op zoek naar een nieuwe balans in haar leven. Gezien het tijdstip dat we bellen is dat toch nog wel moeilijk, we bellen op zondagavond om 21.00 ……. Lynne: “Ik ben 40 jaar, verloofd, geboren en nog steeds woonachtig in Schiedam. Ik heb een zoon, een dochter en een stiefzoon en mijn dagelijkse werkzaamheden bestaan momenteel uit mama zijn, paardrijden en lesgeven. Ik probeer niet meer full time in de paarden bezig te zijn en 's middags thuis te zijn, maar dat lukt niet altijd.

In de kinderwagen naar CHIO

Mijn moeder had al paarden en ik ging dan ook in de kinderwagen al mee naar het CHIO. Toen ik wat ouder werd, besefte ik al snel wanneer het CHIO er weer aan kwam. Er was nog geen internet en mijn moeder ging tussen de middag kaarten halen aan de kassa. De kaarten waren toen, net als de Rotterdamse en de CHIO-vlag, groen wit. Als de CHIO-vlaggen weer in de stad hingen en ik de kaarten op tafel zag liggen dan werd ik helemaal blij. Op één keer na, toen was mijn moeder te laat en waren de kaarten uitverkocht, toen heb ik heel hard gehuild. De eerste keer dat ik reed was toen ik ca. 14/15 jaar was. Dat was in een rubriek met alleen maar pas de deux. Extra trots was ik, omdat mijn tegenstanders bijna allemaal een soort van professioneel met paarden bezig waren en ik helemaal niet. Dominique Filion was bijvoorbeeld één van die deelnemers. Mijn eerste paard waarmee ik reed was Salo (Ferro x Havel), dat was in de Zuid Holland Cup in het ZII, volgens mij was dat in 2005 of 2006.

Totilas in wolkbreuk

Ik heb diverse keren goed gereden op het CHIO, zelfs met Zamora (Krack C x Farrington) een keer de lichte tour gewonnen, maar mijn allermooiste herinnering aan het CHIO is de kür van Edward Gal en Totilas tijdens een wolkbreuk. Een stortregen en Edward en Totilas gingen onverstoorbaar door, ik krijg nog kippenvel als ik er weer aan denk”.

Balans moeder + topsporter

Zoals bekend is Lynne onlangs moeder geworden. We vragen haar hoe het was om na de zwangerschap weer op te stappen. Lynne praat makkelijk en vlot, maar nu struikelt ze bijna over haar woorden. Lynne: “Het voelde alsof ik niet was weggeweest. Ik stapte op en reed het hele circus weer bij elkaar en mijn eerste wedstrijd was ik zo gretig dat ik meteen 74% scoorde. Ook ging ik meteen weer internationaal op pad. Echter hier bleek dat ik te veel go had, ik ging fouten maken en zoeken. Ik ben druk met mijn huishouden, onze kinderen, de paarden en wedstrijden en moet op zoek naar een nieuwe balans. Inmiddels vind ik alweer iets meer rust .Mijn paarden staan dichter bij huis en ik probeer mijn tijd goed te verdelen tussen het moederschap en het topsporter zijn.

Eastpoint, Electra, Hapiness, Lolliepop en Nadel

Voor die topsport heb ik naast Eastpoint (Westpoint x Negro) waarmee ik als eerste weer gestart ben nog 4 paarden in training. Electra (Jazz x Ferro) zal ook snel weer mee gaan op concours, helaas zal het CHIO net te vroeg zijn. Hapiness (Rousseau x Houston) is een 10 jarige die ik in training heb. Binnenkort zal ik lichte tour met hem starten. Leuk om te vermelden is dat ik toen hij vier jaar was met hem de Pavo Cup heb gewonnen. Ook rijd ik een super mooie zesjarige Everdale x Ronaldo merrie, Lolliepop. Tenslotte heb ik een half zusje van Electra, Nadel (In Style x Ferro) die ik in de Pavo Cup wil starten.

Naast het trainen van deze paarden geef ik veel les in de buurt, van B tot en met Grand Prix. Echter wel iets minder dan ik gedaan heb. Eigenlijk ben ik ook nog Z jurylid, maar het jureren heb ik wegens tijdgebrek even op een zijspoor gezet.

Vogeltjes en houtkrullen

Ik hoop heel erg dat ik dit jaar weer op het CHIO mag rijden en ga daar eigenlijk ook wel vanuit”. Lachend: “Als ik aan het CHIO denk, denk ik aan moeilijk parkeren en mijn plekjes in de buurt. Maar even serieus, het ultieme CHIO gevoel is voor mij als ik door het bos naar het hoofdterrein loop, de vogels hoor fluiten, de stem van spieaker Bert de Ruiter in de verte hoor en dan tenslotte de houtsnippers ruik. Dan ben ik blij, dan ben ik weer op het CHIO Rotterdam. Op het CHIO vind ik het springen trouwens ook heel mooi, het is gewoon het hele sfeertje”.

We vragen Lynne wat haar toekomstplannen zijn. Weer die vrolijke lach: “Weer vaker op het CHIO rijden. En zo ver mogelijk komen, niet alleen in Nederland, maar een vaste waarde voor het team worden.

Sociale media

Tenslotte wil ik het graag hebben over sociale media. Zowel voor onze sport als voor de wereld in het algemeen denk ik dat dit verschijnsel veel kapot maakt en zeker niet meewerkt aan het imago van onze sport. Iedereen roept maar en veel mensen worden pijn gedaan. Ik denk dat het imago van de sport niet veranderd is, maar dat het bereik van het nieuws veel groter is. Bovendien volgen veel jonge mensen ruiters om de persoon, hoe actief hij of zij op sociale media is en niet om de rijderij. Vroeger volgende iedereen Anky om haar manier van rijden, maar nu vinden paardenmeisjes hun idolen in personen die heel actief zijn op Facebook, Instagram en andere kanalen. Er zijn overigens gelukkig wel uitzonderingen, Dinja van Liere is bijvoorbeeld een hele goede amazone EN heel actief op sociale media.

Als allerlaatste wil ik nog zeggen dat als ik dit jaar op het CHIO mag rijden, ik de traditie van mijn moeder voort zal zetten en onze kleine Logann Lynn meteen in haar eerste levensjaar mee zal nemen. In de kinderwagen al naar het CHIO, ik weet zeker dat ze het leuk zal vinden !”

Lynne verontschuldigt zich dat ze maar blijft praten, maar we horen haar enthousiaste verhaal met veel plezier aan. De balans die ze zoekt, ontdekken wij eerlijk gezegd nog niet, maar dat komt vast goed. Leuk je gesproken te hebben Lynne, veel succes met alles en heel graag tot op het 73^e CHIO Rotterdam.